In podcast 290 heb ik een mooi gesprek met Anne-Fleur van Ierlant. Ze heeft haar eigen onderneming Oase van Licht en is intuïtief fotograaf. Met haar werk brengt zij het spirituele en het aardse bij elkaar tijdens haar Soul Healing Shoots.
“Ik breng het intuïtieve stukje, het spirituele stukje, een ceremonieel stukje en een reading samen, gevolgd door foto’s maken om jezelf als vrouw volledig in je kracht te zetten en jezelf te brengen naar waar je mag zijn.”
Hoog sensitief
Anne-Fleur is hoog sensitief en heeft gedetailleerde herinneringen van haar jeugd vanaf haar 3e jaar. Enerzijds mocht het er zijn en anderzijds was de maatschappij niet ingericht op hoog sensitieve kinderen.
“Naar mate je ouder wordt, gebeuren er ingrijpende dingen en merk je toch dat mensen er anders mee omgaan dan dat jij dat voor je gevoel zou willen aanpakken.“
Als ze een jaar of 10 is, overlijdt een voor haar dierbaar vriendje op 11-jarige leeftijd aan leukemie. Dit was voor haar de eerste keer dat ze iemand verloor. Ze ging naar het afscheidsceremonie en zei toen tegen haar moeder: “Hij ligt daar zo stil.” Haar moeder reageerde met: “Dat mag je niet zo zeggen!”. Vanaf dat moment wist ze dat ze geen gewenst gedrag vertoonde. Ze voelde van jongs af aan een bepaalde druk en leerde heel vroeg zichzelf aan te passen. Ze had toen heel graag manieren geweten hoe ze zichzelf beter had kunnen aarden en te ‘ontprikkelen’.
“Als ik ga bewegen dan kom ik weer in mijn lijf. Als ik nu mijn schoenen uit doe en met mijn blote voeten even in de aarde ga wandelen, dan ben ik meteen weer in het hier en nu en dan ben ik ook minder vatbaar voor de gemoedstoestand van iemand anders, want dan blijf ik dichtbij mezelf.”
Snel volwassen als gevolg van een scheiding
Anne-Fleur merkt op de basisschool al dat ze anders is, maar daar werd ze in bescherming genomen door de leerkrachten en kregen de leerlingen de ruimte om zichzelf te zijn en daar is ze nog steeds heel dankbaar voor. Op de middelbare school verandert dat. Daar is minder ruimte voor 1 op 1 aandacht en gaat ze al snel mee in de ratrace van de maatschappij. Ze had het advies VMBO Theoretische Leerweg of HAVO. Haar moeder raadde haar aan om VMBO TL te doen met de achterliggende gedachte dat als ze HAVO zou doen en het niet halen, dan moest ze zakken. Al was dit goed bedoeld, Anne-Fleur kreeg hierdoor de overtuiging dat ze niet goed genoeg was voor de HAVO. Tijdens haar jaren bij de VMBO vond ze meer aansluiting bij leerlingen die op de HAVO zaten, maar ze heeft uiteindelijk de VMBO afgerond en is geen HAVO meer gaan doen.
“Het is eigenlijk een wonder dat ik überhaupt mijn VMBO diploma heb gehaald.”
Er gebeurde in die tijd veel tegelijkertijd. Haar ouders lagen in scheiding en kort daarna werd haar vader ziek. Er werd een goedaardige hersentumor bij hem geconstateerd en hij moest geopereerd worden. Deze aandoening blijkt een genetische afwijking te zijn en verklaarde dezelfde aandoening die haar jongere zusje een aantal jaar daarvoor had gehad. De jaren daarop stonden allemaal in het teken van de gevolgen van de scheiding. Haar moeder lag in puin en haar vader vluchtte. Anne-Fleur nam de verantwoordelijk voor haar jongere zusje op zich en bracht haar elke dag naar de voorschoolse opvang. Hierdoor kwam standaard 2 minuten te laat op school, waardoor ze steeds moest nablijven. Deze hele situatie zorgde ervoor dat ze snel volwassen moest worden om mee te kunnen draaien. Ze slaagde uiteindelijk zonder te blijven zitten en na 1 herexamen te doen.
“Bij mijn diploma uitreiking kreeg ik een roos van mijn moeder met een kaartje eraan. Op dat kaartje stond: je hebt het maar mooi zelf gedaan.”
Dit was een van de belangrijke mijlpalen in haar leven. Anne-Fleur heeft daarna geen MBO opleiding afgerond. Ze geeft aan dat haar faalangst er toe leidde dat ze wel cursussen en opleidingen deed, maar geen examen. Gelukkig ziet ze dat men steeds meer afstapt van diploma’s en meer kijkt naar de kwaliteiten van mensen. Ondertussen heeft ze veel werk gedaan waar ze eigenlijk een diploma voor nodig hebt.
“Als ik mezelf zou kunnen zien als 16-jarige, dan zou ik willen zeggen: ga gewoon iets doen wat jou goed ligt, wat je leuk vindt en haal er vooral plezier uit.”
Fotografie, intuïtie en spiritualiteit
Gaande weg komt Anne-Fleur met veel omwegen uit bij fotografie. Ze bedenkt zich wat ze het liefste zou willen doen als geld geen issue zou zijn en komt dan uit bij fotograferen. Ze wil vooral emoties vastleggen op beeld, mensen fotograferen is wat ze het liefste doet. Alles mag er zijn en vastgelegd worden zodat je herinneringen hebt voor later.
“Voor mij is fotograferen echt een beetje toveren, een beetje magie, want door middel van licht en bepaalde techniek kun je een beeld wat je waarneemt met je eigen ogen vastleggen op een apparaatje.”
Anne-Fleur begon met een telefoon, daarna schafte ze een goede camera aan en bleef uitproberen. Ze startte een opleiding, maar moest deze afbreken vanwege een blessure. Daarna is ze zichzelf gaan ontwikkelen door zelfstudie en ze gaat heel intuïtief te werk. Het mooie van fotografie is, dat er geen vaste regels zijn en dat maakt het volgens haar zo bijzonder. Nadat ze een burn-out heeft gehad, pakt Anne-Fleur haar spiritualiteit op wat haar enorm heeft geholpen. Daarna besluit ze haar spiritualiteit te gebruiken in haar werk en brengt daarmee het spirituele met het aardse bij elkaar in de fotografie. Het is een heel proces geweest voordat Anne-Fleur de stap heeft gezet om daadwerkelijk voor zichzelf te starten, maar alles heeft een tijd en een plaats.
“Als het echt vanuit jouw passie komt, jouw zielsmissie, dan zie je ook ineens dat het inderdaad gaat stromen.”
Wil je het hele verhaal van Anne-Fleur van Ierlant horen? Hoe ze als hoog sensitief kind al op jonge leeftijd voelt dat ze zich moet aanpassen, maar ook al snel volwassen moet worden door omstandigheden thuis? Hoe ze haar passie vindt in fotografie en dat weet te combineren met haar intuïtie en spiritualiteit? Luister dan naar de podcast en laat je inspireren!
Handige linkjes:
Linkjes Spotify en SoundCloud podcast 290:
