Podcast 291 is een bijzonder en open gesprek met Marjolein Schotman. Ze woont samen met haar partner en twee zoons in het oosten van het land en heeft een coaching praktijk waar zij vrouwen begeleidt. In 2011 werd tijdens de zwangerschap van haar tweede kindje borstkanker geconstateerd en dit had grote gevolgen voor de rest van haar leven.
“Ik begeleid voornamelijk moeders die uit balans zijn geraakt door zwangerschap of door het moederschap of die uit balans zijn geraakt door het verlies van een zwangerschap of kindje. Maar ook vrouwen die een hele grote kinderwens hebben en die nog niet in vervulling is gegaan en daarin worstelen en de impact daarvan op hun leven.”
Zwanger en borstkanker
Het was augustus 2011 en Marjolein was in blijde verwachting van haar tweede kindje, toen ze een knobbeltje in haar rechterborst voelde. Zij dacht dat dit onschuldig was, maar op aanraden van haar schoonmoeder ging ze toch naar de huisarts. De huisarts stuurde haar door naar het ziekenhuis om een echo te laten maken en daar kreeg ze ook een mammografie. Na de mammografie werd een punctie afgenomen en een aantal dagen later kreeg ze de mededeling dat ze borstkanker had.
“Dat is het slechtste moment uit mijn leven geweest als ook het meest waardevolle moment omdat het zoveel impact op mijn leven heeft gehad als mens en nu ook als ondernemer.”
Marjolein was ineens kankerpatiënt en zwanger. Haar wereld stond stil en één van haar eerste vragen aan de behandelend arts was: “Wanneer ga ik dood?” De arts gaf aan dat ze niet dood hoefde te gaan, dat ze een behandelplan klaar hadden liggen en dat ze alles op alles zouden zetten zodat ze haar kinderen groot zou zien worden. Ze werd met haar neus op de feiten gedrukt en alles waarvan ze dacht dat belangrijk was, viel weg. Alle focus ging op het beter worden en dat ze haar kindje gezond op de wereld moest zetten. Ze ging op standje overleven en ging stap voor stap het proces van genezen in dat begon met een borstamputatie.
“Het voelde heel erg van: dit is een dreiging. Mijn borst geeft aan niet langer met mee te kunnen gedurende dit leven en ik moet daar dus afscheid van nemen, want anders dan wordt het een grotere bedreiging voor mijn gezondheid.”
Marjolein voelde dat de dag van haar operatie D-day is omdat het ook de dag was waarop de kanker uit haar lijf ging.
Herstellen na een borstamputatie, genieten van de kraamtijd en voorbereiden op chemotherapie
Omdat Marjolein zwanger was, werd de gynaecoloog bij de operatie betrokken. Na de operatie werd ze meteen naar de kraamafdeling gebracht om naar het hartje van haar ongeboren zoon te luisteren. Samen met de chirurg kijkt ze naar de wond. Ze vond het bizar en helemaal ok tegelijkertijd. De volgende stap was het vertellen aan haar zoontje Jesse die toen nog een peuter was en met vragen zat.
“Hoe moet het dan met de baby mama? Waar gaat het dan nu van groeien, want je hebt nu nog maar 1 borst?”
Marjolein en haar partner kiezen ervoor om Jesse zoveel mogelijk mee te nemen in het proces en hem op een manier dat voor hem begrijpelijk was uit te leggen wat er gebeurde. Gelukkig blijken er geen uitzaaiingen te zijn, maar ze moet een wel een chemobehandeling ondergaan. Ze hebben een eerste gesprek met de oncoloog, maar die verloopt teleurstellend omdat de oncoloog onvoldoende voorbereid was. Achteraf gezien was het een zegen omdat Marjolein en haar partner hierdoor de regie in eigen handen konden nemen. Ze besloten om de zwangerschap in de 37e week te laten inleiden voor geboorte, zodat ze twee weken zouden hebben om als gezin te genieten van het nieuwe leven voordat Marjolein het chemo traject in zou gaan. Dit ging echter anders, Hidde diende zich in de 36ste week spontaan aan. Dit was een cadeau want het gaf het gezin 1 week extra om met elkaar te genieten van de kraamtijd. Gelukkig hebben Marjolein en haar partner een fijn netwerk om zich heen die hen helpt met de opvang van de kinderen en ze had goede kraamzorg. Ze legt uit dat er tijdens de chemo een gif in je lichaam wordt gespoten om zo de kankercellen te doden. Deze giftige stoffen worden gedurende 72 uur na de behandeling afgescheiden via het lichaam. Het was dus van belang dat de kinderen hier niet mee in aanraking kwamen.
“Denk je maar eens in dat je jouw kindje met 3 weken uit handen moet geven. Dat had ik bij mijn eerste nooit gedaan. No way! Loslaten dat heb ik wel geleerd, loslaten om voor mijn eigen gezondheid te kiezen.”
Marjolein vindt zichzelf terug na borstkanker
Toen Marjolein voor de eerste keer moeder werd, heeft ze zichzelf een beetje verloren. Ze nam praktisch alle zorg van haar kind op zich en kon hem moeilijk loslaten. Ze liet veel te weinig aan haar partner over omdat ze dacht dat ze het toch beter wist. Marjolein zorgde niet voor zichzelf, cijferde zichzelf constant weg en zette de ander altijd op de eerste plek. Hierin schoot ze door tijdens haar rol als moeder.
“De impact van moeder worden is zoveel meer dan alleen het krijgen van een kind. Het verandert je op alle lagen van mens zijn.”
Kanker heeft haar de keiharde les geleerd om voor zichzelf te zorgen. Daarnaast heeft ze geleerd dat er veel meer mensen zijn die samen met haar en haar partner hun kinderen groot kunnen brengen. Na de chemotherapie lag Marjolein in mentale en emotionele puin. Zij en haar partner moesten elkaar weer vinden. Ze moesten weer terug naar het ‘normale’ leven, maar het leven zou nooit meer hetzelfde worden.
“Voor de buitenwereld kon de vlag uit, want de chemo’s zitten erop en je gaat bezig met herstellen, maar achter de voordeur begon echt het puinruimen.”
Het was nu tijd voor Marjolein 2.0 en die had een hoop shit op te ruimen. Ze ging naar een maatschappelijk werker, maar al snel bleek dat de hulpvraag te groot was en ze kwam bij een psycholoog terecht. Ze werkte aan verschillende thema’s in haar leven, deed EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) trauma therapie en stond zichzelf toe om te werken aan haar spiritualiteit. Iets dat ze voorheen niet durfde uit angst voor afwijzing door haar partner dat achteraf een onnodige angst bleek te zijn. Ze leerde zichzelf omarmen en veel meer van zichzelf houden en waarderen.
“De overtuiging dat ik niet goed genoeg ben, ja die heb ik wel getackeld. Per definitie ben ik ook goed genoeg, net als ieder ander dat is!”
Wil je het hele verhaal van Marjolein Schotman horen? Hoe ze te horen kreeg dat ze borstkanker had terwijl ze zwanger was van haar tweede kindje? Hoe ze leerde loslaten en vertrouwen? Hoe borstkanker haar leven veranderde in positieve zin? Luister dan naar de podcast en laat je inspireren!
Handige linkjes:
Linkjes Spotify en SoundCloud podcast 291
